Colias sagartia
این گونه اولین بار در سال ۱۸۷۰ میلادی در کوههای شاهکوه توسط پروانه شناس اتریشی به نام Julius lederer کشف و توصیف شده است. سالها بعد در نقاط دیگری از البرز تا کوه سماموس در غرب البرز هم پیدا شد. لارو این گونه از انواعی از گون و احتمالا اسپرس کوهی تغذیه می کند. پروانه ای است وابسته به ارتفاع، سرما و رطوبت کافی، پروازی بسیار سریع دارد و به ندرت می نشیند.
این پروانه به مناسبت اقوام ساگارت که در حاشیه دریای کاسپین در زمانهای بسیار دور ساکن بودند به این نام نامیده شد.
علیرضا نادری، مولف کتاب پروانه های ایران